Sølvi Manneråk, daglig leder ved Asvo Sirdal, holdt talen for dagen ved årets arrangement på Tonstad. Vi har fått tillatelse til å gjengi talen som er skrevet på dialekt.
En SKA jo ta det som en ÆRE å bli spurt om å holda 17.maitale, og svara JA på direkten. Eg VA nok ikkje heilt der.
EG sa fysst bott NEI, men gjekk ETTEKVERT med på at eg sko TENKA på det. DÈT gjorde eg i et par VEGE, og SÅNN gjekk DÈT. Dar è i gronnen TRI årsaga te dèt:
Den EINE e at det e KJIPT å sei nei te Kåre LINDELAND. HAN sjølv he rimelig mange dugnadstima inne av forskjellig slag, og e LETT å be, og derfor BØR det bare ver ETT lovlig svar når det e HAN som SPØR. Kåre e sikkart i 17.maikomitèen NESTE år au, så bare et lide HINT om ke dåkke svare DÅ..
Den ANDRE årsagen e at Dar E mange oppgava rondt forbi som ska fyllast, for å få både 17.MAI og andre arrangement av stabelen, og veldig greit for dei som arrangere at de kan få strøge noe av lista.
Den TREDJE e litt personlig, for for 17 år sidan sko FAR min ha holdt 17.maitalen her. Dèt blei det ikkje någe av, så LITT symbolsk vil han au udøve bli nevnt noen gonge i ULIGE sammenhenga.
Mi FEIRE gronnloven i dag, Norge sin børsdag, og i år va det ingen SELVFØLGE at mi sko konna dèt. «Børsdagsgjestan» he sidan forrige feiring lagt seg te en del nye vana, mi holde nå minst ein METAR avstand te andre gjesta, og he IKKJE anledning te å hverken håndhilsa eller klemma kverandre for å gratulera med dagen.
Men mi fer det TE ligavel! Dei siste tiden he både Norge og Sirdal vist at de fer te ganske møje som de ikkje he gjort før – ska komma mer tebage te DET.
Mi kan i år au feira at det e 75 år sidan KRIGEN tog slutt. Coronatidene he jo au redusert markeringa av DETTA, og då bli det EKSTRA viktig å nevna det på 17.mai.
75 år e lang TID, og det e færre og færre som sjølv kan fortella om kåssen de opplevde sjølve dagen, då Norge igjen va blitt fritt – om kossen de konne gå ud i gaden og feira FRIHEDEN. For någen blei 8.mai mer enn 17.mai, julaften og nyttårsaften til sammen, for dei som hadde opplevd fem år med mørke. Kristen Munksgaard refererte på lederplass i Agder den 8.mai i år frå en samtale han hadde med far sin då an va en liden gut. De sadd då og kikka på bilda frå fredsdagan i fem og førti, som tydelig viste et folk som feira.
«Dåkke va GLADE då», sa sønnen. «Ja, gutten min», svarte faren. «SÅ glad håbe eg DU aldri bli!»
Mi som IKKJE opplevde hverken krigen eller frigjøringa, he stadig et ansvar for at dette ikkje ska forsvinna ud av historiekunnskaben okka. I takt med at antall tidsvitna bli redusert, auge ansvaret desto meir. Frå skolen vett eg at elevane syns at både krig og fredsdaga i Norge e veldig interessante emna, og SJELDEN he det våre stillare i gymsalen på Sinnes enn då Magnar Undheim auste av sin kunnskab om kossen livet i SIRDAL konne ver onna krigen.
I de siste tiden he CORONAKRISA av enkelte AU blitt omtalt som krig, både i media og ellest. DET he utløyst møye kritikk, og ikkje minst for dei som OPPLEVDE krigsåran bli det fort ei feil sammenligning. At coronaviruset LIGAvel he hatt STORE konsekvensa for både Sirdal, Norge og verden E et faktum, og det ska eg au komma tebage te.
Men FYSST litt om ÅRSAGEN te børsdagsfesten. At GRONNLOVEN i det heila tatt blei TE, e enkelt og greit bare IMPONERANDE. Og at DEN, selvfølgelig med noen endringa, fortsatt e GJELDANDE, seie litt om KVALITETEN på det de klarte å få te i 1814. Men det va SLETT ikkje snakk om strage veien frå A te Å – HER va det heilt klart at RESULTATET va bedre enn PROSESSEN.
Når du TEGE 112 MENN og plassere dei inn i SAMMA huset, rektignok et STORT hus, men der sko dei som va dar jobba sammen i ugesvis, og attpåte bli enige om en GRONNLOV. Det SEIE seg sjølv: Det MÅTTE bli bråg. Og DET blei det.
De krangla og de drakk, de klagde på både mad og senge, og stemninga i Rikssalen va te tide AMPER. Som i alle andre styra og stell, va det noen som kom GODT forberedt, og noen som ikkje va forberedt i det heila. Nicolai WERGELAND, va ein av dei som hadde TENKT før an kom fram te Eidsvoll. HAN fekk meir enn EI gong høylytt beskjed om å KOMMA te poenget. Hvis någen sa någe klønete, så blei de ledd rett opp i håvet, og frå dagbøga te noen av
Eidsvollsmennan komme det fram at Rikssalen tidvis va ein FORFERDELIG plass å vèr, og det va daga då de ikkje ORKA å møda opp, de ville hellar drikka, spilla kort og fortella SPØGELSEhistoria te kverandre. Det VA klare regla om at ingen fekk møda SYNLIG berusa onna forHANDLINGAN, og det blei reagert NEGATIVT om någen SOV onna mødan…DET va jo forsåvidt betryggande.
Det va STORE kontrasta mellom det høytidliga og det triviella, de VA ikkje supermenneska, men menneska med svagheda som alle andre. Oppsummert va det langt ifrå BARE fryd og gammen inni og udenfor Eidsvollsbygningen, dar va MØJE som absolutt IKKJE bør vidareføras te andre forsamlinga, MEN, te TROSS for alt detta, må de ha våre någen VEDOGE folk, med en STOR interesse for å laga det godt for LANDET, de va ENORMT EFFEKTIVE, arbeidet med grunnloven blei starta 10.april, og litt øve en måned seinar va an ferdig. NOEN hadde då blitt uvenna for livet, men då loven va klar, stod ligavel ALLE hånd i hånd og avla den såkalte Eidsvoll-eden «Enige og tro til Dovre faller».
Eg tru det bli sagt i mesten ALLE 17.mai tala, men mi HE mye å takka Eidsvollsmennan for. Som TROSS alle uenigheda, fekk TE ein lov i 1814 som blei Europas mest demokratiske gronnlov, og som – som nevnt, med en del endringa onnaveis – FORTSATT e gjeldande i Norge, og GRONNEN te feiringa av 17.mai.
SELVFØLGELIG kan ein laga ein del poeng her, med å trekka noen LINJE frå riksforsamlinga og ner te LOKALPOLITISK nivå. Det TRENGE ikkje ver 112 stk. i et hus for at det ska bli støy, det holde med f.eks. 19, dar he au HER våre tendensa te UFIN oppførsel, om ikkje akkurat folk he blitt ledd rett opp i HÅVET når de he sagt noe, så he de ABSOLUTT fått høra det på andre måda.
Eg regne MED at det fortsatt bli reagert på om noen SOVNE onna MØDAN, men eg TRU nok de e godt fornøyd med MADEN!
Og sjølv om mi kan ver uenige som bare DEN, så ska mi au takka POLITIKARAN. For at de stille seg te RÅDIGHET, dèt e et STORT ansvar, og for at de går INN i noe som mange av okke vil holda seg langt ONNA.
DEI he MANGE forventninga som ska fyllast for at mi ska få respekt for de, og for at mi ska meina at de gjør en god jobb. De komme INGEN vei bare med å bli smigra øve å bli spurt om å stå på ei LISTA, og de må visa at de he sjølvstendige tanka i håvet. Det E hellar ikkje VOLDSOMT imponerande å bli valgt inn i SIRDAL kommunestyre, det SKA ikkje så HIMLA mange stemman te, så de må bevisa meir enn som så: De må sedda seg GODT inn i SAGen,
DE må visa at de e OPPRIKTIG interessert i å gjør samfunnet BEDRE, de må ta både små og store saga på alvor, de må IKKJE ver KYNISKE i forhold te kå de fleste stemman befinne seg henne, og de må visa at vedet deira takla den makta de he. De må ha INTERESSE for, og et stort FOKUS på både folket som he valgt de, og på bygda de ska styra øve. Erik Bye he blitt sitert mange gonge, men IGJEN: De e folkets TJENARA, IKKJE deira HERRA.
EIDSVOLLSmennan he AU i ettetid blitt omtalt som EidsvollsFEDRENE, og om mi omsette det te SIRDALSfedrene- OG MØDRENE, så ligge det en STOR forpliktelse bare i dèt: Ein GOD far og ei GOD mor ska tenka LIGA godt om, og sørga LIGA godt for ALLE ongane sine. Og då ska det ikkje ha noen betydning ke gamle de e, kå godt utrusta de e, ellar ke de KOMME i frå, det kan ver Bjørnestad, Tveiten ellar Suleskard, og de trenge IKKJE behandlas LIKT, men med respekt for kossen behov de HE.
Ikkje MINST, så he de et ansvar for at dar au i FRAMTIDA ska ver folk som får lyst te å engasjera seg i politikk. Alt detta e en STOR oppgave, som mi andre ska ver GLAD for at noen våge seg udi, og både dei SJØLV og mi andre he et ansvar for å onngå at lokalpolitikarane AU ska få mer lyst te å fortella SPØGELSEHISTORIA te kverandre, enn å gå inn i kommunestyresalen.
Eg fekk ette kort tid i Sirdal et inntrykk av at «kommunen» nærmast va et FAMELIEMEDLEM her, og DET inntrykket viste seg igronnen å stemma. Det gjør ikkje politikarjobben LETTARE når de heile tida ska jobba på vegne av FAMELIEN te heile BYGDA. Og ALT detta som ska te for å bli en respektert politikar – tege TID. MYE tid. Det e de AU nødt te å bruga, om de fysst he blitt med.
Eg he vokst OPP med detta. Eg he vokst opp med ein politikarpappa som va møje vekke, eg he vokst opp med ein postkasse som stadig va fylt med tjukke, svere A-4 konvolutta, og DET betydde masse ARBEID. For FAR min, men au for MOR mi. Eg huske AU at dar fort konne bli ENDRINGA i reglan då far min VA heima, og som voksen ser eg jo at DET må ha våre SJUKT irriterande for den som tog seg av hus og heim og onga te vanlig. Den DAGEN en VELGE – OG bli VALGT inn i politikk, samtidig med at en he FAMILIE, bør en au ha gjort en KNAGANDE god avtale med den som ska styra HEIMA, og det e godt mulig at Jonny he gjort dèt, og gjett ASTRID mange blomsta for den jobben som HO gjør, DET vett eg ikkje, men det skade aldri med en blomst for MYE, så DENNA e te Astrid Ousdal Liland. Ho får symbolsk dela an med de ANDRE i Sirdal som holde fortet mens den bedre halvdelen e opptatt med politikk.
Då ska mi LANGT tebage i tid igjen, om enn IKKJE te 1814… Men då STUDIEdagan mine nærma seg slutten, va eg HEILT klar på at eg IKKJE sko tebage te heimbygda, for sjølv om NOTODDEN ikkje e store byen, så syns eg at Kvinesdal va ALT for lide… Naturlig nok havna eg då hellar på TJØRHOM….FØR den tid, va mine kunnskaba om Sirdal MINIMALE. Eg forbandt det med NABOAN okka si hytta i Ousdal, og ein plass der mi henta heim någen sletne menn som hadde gått Sesilåmi, og ELLARS så va det ein plass langt oppi huttiheita. Eg va GODT øve tjue då eg avslørte min aldeles manglande lokalkunnskab, med å spør Nils Inge om Sirdal låg i Vest- Agder ellar ROGALAND. DET blikket eg fekk då, va hellar tomt og øvegitt. LITT meir om det seinare.
Eg he MANGE gonge tenkt at det må ver GØY å skriva BØGA. Det bli nok aldri noen bog HERIFRÅ, men eg he i tilfelle TITTELEN klar. Den sko ha hetta:
«ÅRSAGEN te min fedme e at eg he svelgt så mange KAMELA.» Å SVELGA en kamel kan AU ver å innsjå at verden ikkje alltid E sånn som mi TRU
og dèt he eg fått bekrefta veldig mange gonge.
Då eg va 17, fekk far min jobb i Sira-Kvina, og det va SERIØSE flytteplana på gang. Huset i Rolf Tonstads vei stod klart, og det va en jobb han hadde veldig lyst på. Men dei TO yngste i famelien sedde seg såpass på bakbeinan at han takka nei. MI skolle IKKJE opp i huttiheita… Mi fekk hørt DET någen gonge då mi ette noen år havna her begge to, for kortare og lengre periode, og ettekvert måtte innrømma at Sirdal ikkje va HEILT som mi hadde TRUDD.
Eg hadde plana om å jobba på Sinnes i ETT år, så det bli ikkje alltid som en he TENKT hellar. Men då eg kom te Tjørhom hette det FYSSTA mennesket eg møtte på HELGA Hadland, eg unne ALLE å ha sitt fyssta møde i Sirdal med HENNE. Ei FANTASTISK dama, og i løbet av de FYSSTE dagan, kom dar TRI stykk og ringte på døra, og ønskte meg VELKOMMEN te Sirdal. DEN velkomsten va med på å gjør livet i huttiheita godt i frå starten av, og eg oppfordre både meg SJØLV og andre te å HUSKA å ta i mod nye innbyggara liga bra.
Ette KVERT, bevegte eg meg te Tonstad, og der blei eg ganske fort kjent med Mary Bjunes. Mary BJUNES. HO va HELLAR ikkje redd for å ta kontakt med nye folk, og gjorde det lettare å AU bli kjent med ANDRE.
Ette någen år både på Tjørhom og på Tonstad, lærte eg litt av kvert: Eg blei blant ant informert om at «om du komme på KANT med en SIRDØL, så kan det vara i mange GENERASJONA, men om det RÅGE deg någe, så e de veldige te å hjelpa.»
Mange he ERFART i alle fall det SISTA. Kossen folk frå heile DALEN støtte opp og hjelpe te i sorg og tøffe tide. DER e Sirdal KNALLGODE. I den ANDRE enden tru eg dar e litt MEIR å gå på. Å HEIA på folk når det går de GODT au! Og UNNA di at di ENTEN tjene seg søkkrige på salg av hyttetomte, at de he fått TE någe skikkelig bra, ellar at de går HEILT andre veia enn dèt som bli regna som NORMALT.
ELLEST blei eg AU ganske raskt RÅDA te, faktisk i frå TOPPEN av kommunehuset på DEN tida, te å hellar bu på TONSTAD enn på Tjørhom, med den VELDIGE begronnelsen at det gjekk ikkje AN å bu DER oppe. Og SÅ hørte eg au i frå fleire kanta at JOSDAL e et HÅL.
Mitt allar fysste møde med VELSTANDEN i Sirdal, va på tidlig 80-tall, då mi va på leir på Kvinatun. Då hadde de fleste andre av åkke med seg dei tilmålte kronen som konne brugas i leirkiosken. Det holdt te EI brus og bittegrann meir. Mi va i gronnen FORNØYD med den ordninga, men blei nok litt grønne i håvet då sirdølan kom. Brødrene Svein Magne og Jan Ove OUSDAL med fleir kom nemlig med ein heil KASSE med brus som DEI sko ha i løbet av helga.
Mitt NESTA møde med VELSTANDEN i Sirdal, va ca. ti år ette, då unge Gauthun fortalte om utdanningsstipendet som han fekk frå kommunen.
Og lista kan bli LANG. Eleva og foreldra kan av og te klaga på at SKOLESEKKAN e for tonge. SELVFØLGELIG ikkje godt for ryggen, men AU et tegn på VELSTAND – mi BU på en plass der dar e råd te å kjøba SKOLEBØGA. For en del år sidan va dar en reportasje på nyhedan frå en skole i Trondheim, der de måtte TEGNA pannekagen i mad og helse-timan. DER hadde de nok IKKJE problem med for tonge ransla.
Ein tidligare elev hadde ALLTID et standardsvar når han blei spurt om å gje et terningkast på kossen friminuttet hadde vært. DET va «hondremillionatitusen!!» HEILT PERFEKT. I Sirdal e dar au mye som e heilt perfekt, dar e kanskje så mye at mi he litt lett for å GLØMMA det.
NÅGEN gonge må mi både SJÅ ud og REISA ud for å sjå kå godt mi he det heima.
Og NÅGEN gånge må mi au reisa litt rondt i EGEN heim, og i egen KOMMUNE.
Eg nevnte at lokalkunnskaben min om Sirdal VA minimal, det e flaut å sei det, men en mager trøst e at eg e HEILT sikkar på at eg ikkje sidde ellar SADD ALEINA i den båden. For mange folk UDENFOR dalen E Sirdal ein utpost, dèt må mi tåla å høyra, og kjennskaben deira kan au ver derette. DET får så VER. Men mi som BU her, og for okke som he SIRDAL i håve som ein veldig SENTRAL plass, bør ta et ansvar for å KJENNA dalen okka.
Mi bu på en plass der TUSENVIS vil tilbringa feriane og fritida si, der mi he DRØSSEVIS av flott natur, et HAV av fasiliteta og tilbud, men FYSST og fremst MANGE, mange gode FOLK spredd udøve heile dalen. Både ONGA, ONGdomma, voksne og eldre. EG syns at mange sirdøla sjølv må bli bedre kjent, både geografisk og med KVERANDRE. SETT kå fint dar e i Øksendal, på Sporkland, i Ådneram Fjellgrend osv. osv. Eg he LITT på fleip sagt fleire gonge at mange sirdøla e bedre kjent i Puerto Rico enn i egen KOMMUNE, og EIN dag ska dei som vokse opp nå ta øve her, de ska sidda i STYRA og stell, og de ska finna GODE løysninga for sirdalssamfunnet. Då e det HEILT nødvendig at de he KUNNSKAB om det de ska bestemma øve. HEILT nødvendig at de vett, ellar i alle fall ver INTERESSERT i å veda ke både Virak og Sageneset E henne, og HEILT nødvendig å TØRRA å bli kjent med nye folk. Det nytte ikkje bare med et par tura i løbet av året i regi av SKOLEN, og det gjelde hellar ikkje bare onga og ongdommen.
Å bli KJENT kan forebygga MYE, og mi kan FORT få någen a-ha-opplevelsa om både det eina og det andra. Som f.eks. at det går VELDIG greit an å bu på Tjørhom, og at Josdal IKKJE et et hål, men ein FIN plass, og dar bu mange GREIE folk der.
Det VA det med dei KAMELAN…
Sirdal e STOR – KJEMPESTOR, med GOD plass te alle. Ette at coronatiltagan kom, og med dèt det såkalte «hytteforbudet», blei dar ENDÅ bedre
plass te sirdølan. NÅGEN syns DET va heilt flott, mens det for andre betydde krise. Mi fekk TYDELIG servert kå viktige hyttefolkan og turistan generelt e for Sirdal. HEILE Sirdal. Forbudet e jo nå oppheva, og mi e mange som må ønska de hjertelig velkommen tebage. Innstillinga i Sirdal variere og i Kvinesdal hørte eg au av og te begrebet pissemaur, de va ØVEALT, og EG trudde at DEI trudde at DEI va BEDRE enn åkke andre.
DETTA inntrykket hadde eg med meg te Sirdal au, men ette någen år på GP, endra DET seg ganske godt – og der fekk eg IGJEN bevis på at det hjelpe å bli KJENT med folk og forhold. TURISTANE, HOVEDSAKLIG ROGALENDINGA E stort sett VELDIG, veldig hyggelige, dar E noen sure innimellom, dar E noen som krangle om kiloprisen på potetan, DET e dar ALLE plass, og det e forresten ofte DAME frå 50-årsaldaren og oppøve… Dame i DEN alderen kan jo GENERELT ver litt «festlige», men det e menneska som e på FERIE, og folk på FERIE vil ha KOMFORT. DET vil ALLE. FØR va dar en sleng lengar oppe i dalen som sa at de la igjen vedet på Øvstabø. Då MI ferierte på Knaben, la mi det nok igjen på Kvinlog. Kå folkan som reise te Puerto Rico ellar Thailand legge det igjen henne, vett eg ikkje, men dar E vel litt historie for en tidligare JETSETKLUBB, som HELLAR ikkje tog meg seg alt de hadde av ved då DEI reiste på tur, og eg tru det e ein fellesnevnar for ALLE at mi vil ha ferien og fritida okka så behagelig og moro som mulig.
Det he IGJEN vist seg at mi bu på toppen av VERDEN, ikkje minst bu mi i NORGE, og så bu mi i Sirdal ATTPÅTE. Mi BU på en plass som folk i någen vege va DESPERATE ette å KOMMA te. Mi he GOD plass både INNE og ude, mi he MAD og VARME i husan, mi he ALLVERDENS digitale hjelpemidla, mi he TELEFON og TV med en HAUG av kanala, og mi trenge hellar ikkje ver REDDE for at noen ska komma og ta FAMILIEMEDLEMMAN okka MED for å behandla de STYGT.
Det E ikkje krig, det e et VIRUS som he skylda. Det e et VIRUS som he skylda for at MANGE menneska he blitt sjuge, og au døy mer brått. Det e et VIRUS som he skylda for MYE EKSTRA arbeid for mange, og som he skylda for alt for LIDE og INGENTING arbeid for mange. Det e et VIRUS som he skylda for at mi he fått en heilt MERKELIG måde å møda folk på, og for at mi helst tege TO steg TEBAGE ellar går en liden OMVEI når mi treffe på noen. For DET at reglane E sånn. Og for DET at nordmenn og folk i Sirdal og ellest stort sett e FLINKE te å FYA dei reglane som e gitt.
Det e AU et virus som he skylda for at mi he fått MER tid te å bruga HUSAN okka, MER tid te FAMILIEN, MER rolige daga og ettemiddaga, og au MER bevissthed om å bruga det rett RONDT okke, både når det gjelde TURA og når det gjelde brug av LOKALT NÆRINGSLIV. Mi he SETT kåssen ALT henge i HOB, sett at når det EINA ligge flatt, så bli det fort flatt ANDRE plassa au.
Samtidig som at alt henge SAMMEN, og at ALLE jobba e viktige, så he mi au sett at dar e noen yrkesgruppe som mi he våre ALDELES avhengige av i denna tida. Selvfølgelig helsevesenet, og LÆRARAN og mange andre fortjene AU masse skryd, men eg syns at det e EKSTRA greit at noen av dei yrkesgruppen som te VANLIG ikkje he hatt noen spesiell status, nå he fått en boost. Dei mi kanskje helst tege som en selvfølge, DEI faug plutselig te TOPPS, de blei definert som SAMFUNNSKRITISKE, og det hadde fått ENORME konsekvensa om ikkje folkan i DESSAN jobban hadde stilt opp. Eg tenke då på REINHOLDARAN, UDEN at dei hadde våre på jobb, hadde hverken sygehus ellar skola FONGERT. ANDRE bygg måtte AU hatt stengt.
Hadde det ikkje våre for BUTIKKansatte og TRANSPORTØRA, hadde heile LANDET logge HIMLA DÅRLIG AN, og mi he fått tydelig bevis på at det ikkje holde med en fin TITTEL aleina i sånne tide. Eg HÅBE og TRU at dei som au PRODUSERE mad, og det norska landbruget, vil få en KRAFTIG opptur ette detta. Ein NØDVENDIG opptur, for dei SJØLV og for LANDET.
SIRDAL he au i DENNA tida våre heldige, med MINIMALT påvist smitte, og mange og mye som står klart om det sko endra seg.
Eg jobbe på ein plass der de ansatte au te VANLIG e veldig flinke te å visa at de sedde PRIS på jobben sin. DEI he nå fått selskab av veldig
mange ANDRE, og dar e fleire hondre tusen pr. nå i Norge som savne det å ha FORSKJELL på kverdag og HELG, som savne ARBEIDSMILJØET, og som savne dèt å føla seg NYTTIG. Det e TØFFE tide for mange, mange nå, og de FLESTE av åkke kan ikkje gjør så mye ant for å hjelpa enn å HÅBA på at det vil gå bedre etteKVERT.
Samtidig som dar he FORSVONNE mye, he dar AU dokka opp mye NYTT i løbet av dessen TIDEN. EIN ting at original HÅRFARGE og originale RYNKE he komme fram, ette at både FRISØRAN og BOTOXSALONGAN måtte stenga – ein AN ting e at mi ser kå som e det VIKTIGASTE. Og det e IGJEN MENNESKAN. Mi SER kå mye GODT som komme fram, mi ser kå mye KREATIVT som komme fram – og mi ser TYDELIG at når det GJELDE, så trø folket TE. Frå ITALIA blei det meldt om at noen HØYblokke hadde bestemt at de sko ha VINDUAN oppe – for å STØTTA dei som sadd ALEINA – så konne DEI AU høra tegn på LIV, de konne høra både PRAT, LATTER og KRANGLING, og kanskje KJENDE de seg ikkje så ENSOMME LENGAR. MENNESKET VINNE – og i ei tid der KUNSTIG intelligens gjør stadig større inntreden, e DÈT GODT å konna fastslå. ROBOTA hadde ikkje hatt SJANS mot det MENNESKAN he utretta i løbet av de siste UGEN og MÅNAN..
Dar HE jo i løbet av denna TIDA au komme fram mye HUMOR , og HUMOR e et godt VÅBEN i både GODE og TØFFE tide, og den BESTE syns eg e om HAN som går på do i år 2040, noe som e et HEILT SPESIELT og HØYTIDELIG øyeblikk for an, sidan han då ska te å bruga av den SISTE dorollen som foreldran kjøpte i 2020…
DENNA kom HEILT i starten ette at tiltagan va sett i gang, og mi VISTE åkke kanskje då som et folk som fekk et någe LØYE reaksjonsmønster då landet kom i ein krisesituasjon. Det konne sjå ut te at de fleste hjernecellene fekk FOLLT fokus på NETTOPP DOpapir, Mjøl og tørrgjær. Det HE blitt BEDRE, og ETTEKVERT vente både ONGA og VOKSNE seg MEIR og meir te den nye KVERDAGEN, sjølv om det for NÅEN he våre nærmast VM i tålmodighet.
Kanskje mi sedde EKSTRA pris på 17.mai i år? Det e tross alt LENGE sidan mi såg så mange både folk og bila samla på EI gong. Ein HEILT ny utgave av feiringa, men ligavel ei FEIRING! Fysst og fremst av gronnloven, av at mi he FRED, mi he både FRIHED og RETTIGHEDA som mange IKKJE he, mi he et land som e best i verden på mye, men Sirdal kan JAMMEN meg feira seg SJØLV AU litt, for ALT som både E bra, og som he GÅTT bra gjennom de siste VEGENE.
Det e LIGAvel FARLIG å sedda seg TE å ver så FORNØYD at det ikkje bli mer GJORT og mer TENKT, og dar e MØYE som kan bli BEDRE i SIRDAL AU, men i den STORE sammenhengen vil eg PÅSTÅ at mi som BU her, he VONNE i LOTTO, og at terningkastet for det mesta bli «HONDREMILLIONATITUSEN!!!».
IGJEN GRATULERER med DAGEN.
